Dziewanna, mitologiczna słowiańska bogini opiekunka zwierząt, patronka szczęśliwej miłości. Władała łukiem i dosiadała jeleni. O tym, że Dziewanna była potężnym bóstwem świadczy fakt, że jej imieniem zostało nazwane pewne ziele. Jan Długosz był prekursorem badań nad słowiańskimi wierzeniami. W XV wieku napisał Roczniki, czyli Kroniki sławnego Królestwa Polskiego, gdzie szczegółowo opisał słowiańskich bogów i sposób ich czczenia. Była boginią łowów i płodności. Według Długosza cześć Dziewannie oddawały przede wszystkim matrony i dziewice, poprzez składanie wieńców przed jej posągiem. To o jej wsparcie prosiły rodzące kobiety, aby zesłała im łatwy, krótki i szczęśliwy poród. Do powszechnych wierzeń należało też mówienie o tym, że bogini błogosławi każde dziecię przy porodzie, możliwe że i ona miała do powiedzenia kilka słów na temat przyszłego losu tej małej istoty, może nie tylko Dola przędła nici życia. Jakby tego było mało, to Dziewanna uważana była też za opiekunkę chorych, to do niej modlono się, aby wybłagać uzdrowienie dla bliskich, stąd też jedno z wielce pożytecznych ziół nosi imię bogini.