Pierwsze informacje o wsi zwanej Łodzią pojawiają się dopiero w 1332 roku. Położona na granicy ziemi łęczyckiej, należała do księcia łęczyckiego i rodziny królewskiej.

Po przekazaniu wsi biskupom kujawskim Łódź stła się mało znaczącą wioską, liczącą 44 domy.

​

W 1414 r. podjęto starania o podniesienie rangi miejscowości. 29 lipca 1423 r. król Władysław Jagiełło nadał Łodzi prawa miejskie i prawo do organizowania jarmarków. Przez wiele lat handel rękodziełem i produktami rolnymi, a także dobre warunki do hodowli zwierząt domowych przyciągały nowych mieszkańców, docierając do tysiąca mieszkańców. Dzięki handlowi uzyskaliśmy rozwój gospodarczy i odtąd życie w mieście zaczęło kwitnąć. Wszystko szło dobrze do czasu...

 

Dla Łodzi rozpoczął się mroczny okres. Miasto nękały pożary i epidemie. Działania wojenne związane z "Potopem Szwedzkim" spowodowały upadek miasta i zmniejszenie liczby mieszkańców z tysiąca do zaledwie dwustu.

 

W 1793 Łódź, znalazła się pod panowaniem pruskim i do 1794 została zdegradowane do rangi wsi ze względu na małą liczbę mieszkańców, bo tylko 250.

Dzięki legionom generała Dąbrowskiego Łódź została uratowana przed utratą praw miejskich.

​

Wiek XIX to okres odrodzenia Łodzi. Nowe inwestycje w fabryki, nowi mieszkancy wszelkich sfer i narodowości obudziły nowe życie w tym mieście. W 1820 r. odnotowano 700 mieszkańców i uznano je za miasto fabryczne. Trzy lata później wyznaczono najdłuższą ulicę i nazwano ją Piotrkowską. Miała wówczas 4 km długości i przecinała rynek oraz centrum miasta. Do dziś ulica Piotrkowska jest jedną z najdłuższych ulic świata, jednym z najważniejszych miejsc dla Łodzian i jedną z najładniejszych w mieście.

Łódź jest piękna i ciekawa, a co najważniejsze magiczna do dziś...

 

Nastoletnia podróżniczka - Salma